Ознаке
Свет мртвих предан лепоти природе
бунар, козлић црвене врбе испречен
клен заробљен у води бунара – праћакну
језик ми близак бућну недоречен.
Подневна јара трепери – жари. Лептир
укроћен лепотом цвета, окружења.
Лакомица ливаде, суве влати траве
запис, јелеј утиснут у брадавицу чвора – врења
показују куда живот стреми. Литија
фолклора – говноваља, кликере балеге гура
бескрајним путем. Свет мртвих пробија
речима допирући отуда. Молитву рецитује цура
у име потоњих. Али сан је то био – бујица.
Наша веза са рудином вечности драгих бића.
Оморина пред кишу на златоносном спруду
прети облацима обада. Отровну жаоку – худу
полажу у хришћанско тело. Свет мртвих
пријатеља оданих да не издају, задртих
до бола чувањем тајни. Вај! Сени несталне – кртих
костију од јуче, од данас и сутра – триптих,
знакова непрочитаних. Потајница зелена.
Не жури ка смрти. За њу има времена током
живота напретек. Плутоново царство – мрена
притајена на дну вира. Свет мртвих памти оком.